Mijn verhaal
De liefde die ik voel voor moeder aarde is al mijn hele leven sterk aanwezig. Als kind was de verbinding met alles dat leeft voor mij al vanzelfsprekend. Zo kwam ook de vraag ‘Wie ben ik’ in mijn jonge meisjes jaren regelmatig naar boven drijven en ik begreep al snel dat ‘ik’ niet alleen maar een mix van mijn ouders was. Ik ben meer dan dat.
Mijn zielsmissie
Ik heb in mijn jong volwassen jaren veel verschillende beroepen uitgeprobeerd maar bij geen van alle voelde ik de voldoening die ik zocht. Ik besloot een jaar te gaan reizen. In dat jaar genoot ik van andere culturen, de natuur en de vrijheid om iedere dag te beslissen wat de volgende stap zou zijn. Na mijn terugkomst besloot ik een opleiding psychosociale therapie te gaan volgen aan de ‘Academie voor Integrale Menswetenschappen-SPSO’. Deze opleiding bracht me direct de antwoorden die ik zocht. Ik vond mijn zielsmissie. Zelfontwikkeling is iets dat centraal staat in mijn leven. Het steeds dieper ont-wikkelen van wie ik ben met als doel te leven vanuit mijn authentieke Zelf.
De vrouwelijke kracht
Een onderwerp dat de afgelopen jaren mijn volledige aandacht gevraagd heeft en waar mijn interesse nog iedere dag in groeit is de vrouwelijke kracht. Ik werd mij bewust van mijn liefde voor de oerkracht van de vrouw tijdens mijn eerste zwangerschap. Als vanzelfsprekend trok ik mij terug in mijn cocon en voelde ik een diepe verbinding met mijn zoon. Ik zag hem in dromen en wist al voordat de wetenschap mij dit fysiek kon vertellen dat ik zwanger was en een zoon kreeg. De grens tussen de buiten- en binnenwereld vervaagde door de diepe verbinding die ik voelde. Het was geen blinde gok. Het was een dieper weten, een contact. Tijdens mijn bevalling werd dit gevoel nog eens versterkt. Ik had tot dan toe geen idee van de oerkracht van mijn lichaam. De wijsheid een kind te baren zat in iedere cel. Het bracht me een prachtige bevalling en een diep respect voor de wijsheid van de vrouwelijke kracht.
De liefde voor het vrouwelijke was geboren met de geboorte van mijn zoon. Bij iedere vrouw die een zwangerschap aankondigde voelde ik de liefde voor dit wonderbaarlijke creëren van leven en een diep respect naar de vrouw die deze wijsheid bezit. Het ging me opvallen dat maar weinig vrouwen om mij heen dezelfde ervaring hadden als ik. Ik merkte een ontbreken aan vertrouwen in de eigen oerkracht en wijsheid en voelde een urgentie die verbinding met de eigen wijsheid te herstellen.
Inspiratiebron: Luce Irigaray
Door een onderzoek voor mijn opleiding naar filosofe Luce Irigaray, werd mijn interesse versterkt. De manier waarop zij kijkt naar het erkennen van de man en de vrouw naast elkaar, in plaats van het streven naar gelijkheid, gaf mij direct een gevoel van erkenning. Erkenning van wie ik ben. Ik ben niet gelijk aan de man, ik ben een vrouw met alle prachtige krachten en kwaliteiten die daarbij horen. Diep in mijn hart werd iets geraakt, iets opengebroken. Ik voelde me, misschien wel voor het eerst, helemaal gezien voor wie ik ben. Wat ik las resoneerde als een grote galm door mijn lichaam. Alsof de puzzelstukjes uit de lucht kwamen vallen werd mijn levenspad, dat ik tot nu toe bewandeld heb, opeens een stuk helderder en het werd mij duidelijk dat het ontkennen van de vrouwelijke kracht voor mij altijd een pijnplek is geweest. Al in mijn tienerjaren kwam ik op voor het respect van jonge vrouwen. Ik kon mij compleet machteloos voelen als ik zag dat een meisje als mindere werd beschouwd en voelde hierbij een pijn bij die ik niet kon plaatsen. Nu begrijp ik wat de diepere betekenis van de pijn hierin is en waarom dit onderwerp zo resoneert. Nog nooit eerder heb ik zo sterk gevoeld dat dit is waar ik iets mee mag doen, dat hier mijn hart ligt.
Dertigers en de vrouwelijke kracht
Na een paar heftige gebeurtenissen op mijn levenspad kwam ik in een diep innerlijk proces terecht. De vreugde die mij kenmerkend maakt kon ik niet meer voelen. Er was een vlakheid en een somberheid waar ik niets van begreep. Ik begon om me heen te zien dat meer vrouwen rond de dertig psychosociale problemen kregen. Ik wilde onderzoeken welke link er is tussen deze ‘dertigers crisis’ en het ontkennen van de vrouwelijke kracht omdat er vooral in deze leeftijdsgroep een groot beroep wordt gedaan op de mannelijke capaciteiten. Veel dertigers lopen vast in de enorme druk van het werkveld in combinatie met het gezinsleven en zelfontwikkeling. Vragen als, ‘waar doe ik het allemaal voor’, ‘ben ik wel echt gelukkig’ en ‘wat is het doel van dit leven’ zorgen voor veel onrust en onzekerheid. De innerlijke rust, het terugtrekken en het afstemmen op eigen wijsheid kan juist in deze levensfase van groot belang zijn. Helaas is hier vaak geen tijd voor of is er niet voldoende kennis over hoe je dit kunt aanpakken. Sterker nog: er wordt nog harder gewerkt of gestudeerd! Er wordt nog meer gesport en nog meer beroep gedaan op het mannelijke aspect binnenin ons waardoor de vrouw verder van haar oerkracht vandaan komt te staan. Een veelvoorkomend gevolg is een burn-out. Soms gaat dit gepaard met ziekte waarbij lichaam en geest de rust opeist die het nodig heeft, als een laatste redmiddel.
De verbinding herstellen met mijn kern was voor mij de omkeer. Niet meer alleen mijn energie weggeven en de goedkeuring van andere nastreven, maar ook mezelf hiermee voeden en waardering voor mijzelf leren hebben zorgde ervoor dat het lichtje in mij langzaam groter kon worden. Terug naar mijn verlangens, mijn idealen, mijn authenticiteit.
Herontdekken van je vrouwelijke kracht
Nu, een paar jaar later, voel ik dat dit is wat ik mag gaan uitdragen. Vrouwen helpen bij het herontdekken van hun vrouwelijke kracht en deze inzetten, dat is waaraan ik wil bijdragen.
Heb je een vraag of wil je meer informatie over de diensten die ik aanbied? Neem dan gerust contact met me op.